Na bijna een leven lang wonen en werken in Gooi-en Eemland ben ik medio 2022 verhuisd naar de rust van Bellingwolde, het "Laren/Blaricum" van N.O. Groningen. We wonen daar in een rijksmonument; een boerderij uit 1850. Het bijbehorende Koetshuis in inmiddels verbouwd tot een riant atelier en expositieruimte.
Opgegroeid in een gezin met een schilderende vader, kon het niet uitblijven dat ik op jonge leeftijd teken- en schilderlessen volgde en maakte ik Illustraties voor de mode-pagina's van diverse tijdschriften. Later ben ik me gaan toeleggen op het maken van portretten. De Baarnse kunstschilder Jaap de Ruig was een van mijn leermeesters en na zijn overlijden heb ik jaren les gehad en workshops in model- en portrettekenen gevolgd.
STIJL EN TECHNIEK
Mijn schilderstijl is realistisch en ik werk voornamelijk in pastel en olieverf. Meestal in de klassieke laag-over-laag methode om een optimaal resultaat te verkrijgen. Maar ook à la prima of schetsmatig om beweging te suggereren. Pastelkrijt wordt ten onrechte vaak in verband gebracht met zachte tinten. Juist met pastel zijn bonte en aansprekende kleureffecten te bereiken, maar ook voor een teer kinderhuidje is pastel voor mij favoriet. Voor zwart/wit studies en snelle schetsen werk ik graag met houtskool.
INSPIRATIE
Mensen zijn mijn belangrijkste bron van inspiratie. In alle soorten en maten. Jong of oud, grappig of ontroerend. Midden en Zuid Amerika en Indonesië spreken, vanwege hun kleurrijke tradities, erg tot mijn verbeelding. In Mexico bijvoorbeeld de als de Maagd van Guadalupe verklede jonge meisjes in processies die ter ere van deze "Indiaanse" Maria plaatsvinden. Op Bali o.a. de Barongdanseressen en in Z-W Frankrijk was het vieren van de plaatsing van de Mei-boom aanleidng voor een serie schilderijen. Ook de Hollandse folklore speelt een rol in mijn werk; in Bunschoten-Spakenburg raakte ik onder de indruk van de in traditionele klederdracht gestoken inwoners. In mijn in het eerste halfjaar van 2015 gehouden solo-expostie "Van Indianen tot kraplappen" in Museum Spakenburg, was duidelijk een overeenkomst/herkenning tussen de inwoners van Spakenburg en de Mexicaanse indianen te zien. Museum Spakenburg heeft vier van deze werken in hun vaste collectie opgenomen.
In Laren inspireerde de St. Jansprocessie mij tot het maken van een aantal schilderijen van kinderen die hieraan deelnamen. Heel dicht bij huis kan ik ook nog steeds "verliefd" worden op een mooi kinderkopje of een oud en doorleefd gezicht.
